Keskê ji nikê ve bi xwe ve çû bû qêrîn û qarîna hemşire û dixtoran li serê wê civiyabûn deng dihatê. Karyola wê tot dikirin bi cihekî ve dibirin. Dem derbas dibû. Nizanibû çiqas dem derbas bûye. Niha wekî ku bi xwe ve hatibû çavên wê yên girtî li ser bebeka wê bûn ji bêhêziyê dikir û nedikir nikaribû çavên xwe veke.

Deng dihatinê bizorê destê xwe rakir û li ser bebeka xwe gerand awirên wê dîsa bi mij bûn bi wan destên xwe yên giran ve bebeka xwe bi ber singa xwe ve idand û lêvên wê pirpitin

"Ji te û pê ve kesekî min nîn e."

Du heb destên girs ew û bebekê bi xwe ve d4idand û digot "Ez heme"

Keskê got

"Dizanim Bagerê piçûk tu heyî. Ez jî wê dibêjim ji te û pê ve."

Gotina wê di nîvî de ma Keskê dîsa bi xwe ve çû lê dîsa wî dengî got

"Na ez jî heme. Ez im ê ku ji warê bêwaran."

Bavê wê dîsa gazî kirê ber bi bavê xwe ve çû wekî her caran wî berê destê xwe da binê çena wê hinekî serê wê bilind kir bi tîrêjên tavê ve keskaya çavên wê bû rengê hingivîneke zelal wî ii rengan temae kir her du rengên li ba xwe yên giranbuha bi kesereka kûr ve maçî kir.

Dîsa dengek di navbera wê û pêçekê de çingiya awirên Bager ji bêrî û hesretkêiya Keskê har bibûn. Serê her du çiçikên wê ji evîna Bager tije bibûn.

Sakoyekî xemilandî li ser bedena xwe ya narînî diediland vegeriya ser milê xwe ji Hemîd re got "Ev sakoyên avukatan xweiktir li mêran tên."

Hemîd bi destê xwe ve pêa sakoyê wê çêkir û bi awirên hêrsîn ve got

"Na!! Xwqiktir li bejna jinê tê!"

Keskê di dawiya pirtûka xwe de ev hevok xêz kiribû.

"Qeweta keçan a herî mezin evîna bavan e lewra jî keçên ku bi evîna bavê ve mezin bibin tu wextê ji bo mal û milkê dinyalixê bindéstiyê mêran nabin. Lê h hember evînê her gels in..."