Şimdi al bu kitabı
Sür yaralarına...
Biliyorum ne acılar eskittin sen.
Uğradığın sayfalarda kendine dokun
İçindekii mutsuz adamları kadınları bulup sarıl onlara
Şimdi al kendini karşına
Bak gözünde bir yaş var gördün mü?
Silme onu aksın bırak.
Geçecek birazdan deyip kandıracağım seni
Asla geçmeyecek.
Kelime kelime büyüyüp
Cümle cümle koşacaksın acılarına
Gülümseyerek yapacaksın bunu...
Bak sana bir şey daha diyeceğim;
Bir sabah mesela;
Kalkacaksın yatağından
Kemiklerini salacaksın sokaklara
İçinde öyle bir umut ve şehrinin üzerinde farklı bir bulut
Eskilerden tanıdık bir bahar
Başka bir yol
Başka bir sen.
Duracaksın bir köşebaşında
Bu bir meydan okuma mı bilmem ama
Haykıracaksın geçmişine.
Sonrası hep güzel olacak...
Bileceksin ki yarın umut
Yarın bahar...
Ben varım diyeceksin.
Sonra çıkaracaksın o içindeki acılarına sarılmış adamları kadınları...
Dudağından bir parça konduracaksın sadece annelerin duyabileceği o umut kokan boyunlarına.
Tekrar yerleştirip onları kendi ikametlerine
Yoluna devam etmenin huzuruyla
Bir yere geleceksin
Daha önce hiç gelmediğin o yere;
Kendine...