"Parmak uçlarımla hüzünlü bir şarkı eşliğinde dans ediyordu kalbim. Her şeyin yolunda gideceği hissini barındıran şarkı yayılıyordu ağaçların arasında. Kulaklarıma armağan edilen bu notalar güven verici hissiyatı ile her adımımda kalbime üflüyordu. Genzimi keskin ihtişamıyla meşgul eden sonbahar kokusunu içime doldurdum. Yeniden doğuşu müjdeleyen sonbahar bir mevsim değil bir nefesti benim için."
Genç ve başarılı Mimar Meyra Deniz sergisinin gerçekleşeceği akşam bir saldırıya uğrar. Uyandığında son yedi ayına dair hiçbir şey hatırlamıyordur. Babası gitmeden önce bıraktığı mektupta kaçmasını ve Bozcaada'ya gidip bir kadını bulmasını istemiştir. Hayatında değişimi arzulayan Meyra sorgusuzca adaya gider ve çocukluk anılarını süsleyen o kişiyle karşılaşır. Zaman geçtikçe saldırıya dair bir şeyler hatırlamaya başlayan Meyra o gece yaşadıklarının peşine düşmeye karar verir.