Güzel günleri görme ümidiyle bindiğim gemi rüzgarda savruldu korktum ürktüm ağladım... Sonra ayağa kalktım. Ya masanın altında kalıp ağlamaya devam edecektim ya da masanın üzerine çıkıp oynayacaktım sanki... Ortasını bir süre bulamadım... Masanın üstüne çıkıp oynadığımda güldüm eğlendim yere düştüm sarsıldım utandım "Ne yapıyorum ben?" dedim!

Duygularımı kontrol ettiğim noktada yolculuğum farklılaştı... Önce farkına vardım anlamaya çalıştım... Anlayıp da anlamamazlığa vurma ya da hiçbir şeyden anlamama ikilemini fark edince her şey değişti!

Bazen susarak kazanıyorsun dilsiz olarak bazen sesini duyurarak kazanıyorsun... Bazen kör olarak kazanıyorsun bazen gözün açık olarak kazanıyorsun... Bazen sağır olarak bazen duyarak... İşte o noktada krizi ve kendini yönetebiliyorsun...