aynada izler bırakıyorsun
yalnızlığın ilk karı düşüyor yüzüne
yonca mı acı mı hatıra mı
sallanıyor kolyenin ucunda
dipsiz bir kuyuya inercesine
soyunuyorsun
siyam mesafesinde birkaç dokunuşla
bir kedinin intiharı geliyor aklına
oysa hemen dönecekmiş gibi
bırakıp çıkıyorsun kendini
birileri karanfil ekiyor göğsüne
sekiz canını da vuruyor sessizlik