doğduğun şehri 
mantar tabancası ile basan
o çocuk bendim 
rüzgâr 
entarini havalandırdığında 
utanan da ben
bir oyundu aslında
karıncaların yuvalarını dağıtmak 
günahını almadım
demek acısı olmayanın 
eli de ovulmazmış

peşimde uzun zamandır
boğan otu toplayan cüceler var
elleri küflü zehir
sen tanrısın 
ben karınca yuvası dağıtan
yiğitlikte eşit miyiz
işte o zaman bu zaman
''o''nu bırak beni al