Pozzi'nin Şarkısı... 3 Aralık 1938'de Milano'da evinin yakınındaki kırda bir hendekte soğuktan donmak üzereyken bulundu. Çimenlerin üzerinde uzanmış. Ophelia gibi sessiz... Kendisini sersemleten bir miktar hapı içtikten sonra cebinde biri anne babasına biri de üniversite arkadaşı sırdaşı Dino Formaggio'ya iki mektupla... Uykuya dalıp dondurucu soğukta ölümü beklerken bulundu Antonia... Bulunduktan bir kaç saat sonra... Kurtarılamayacaktı... Antonia Pozzi... Daha 26 yaşındaydı... Boşluğu taşıma girişimidir şiir. Kendi dizelerinden bir dağ sözlerinden bir gökyüzü kendi ritimleriyle yaprakları hışırdatan rüzgârın ezgisi... Pozzi; kendi tasarımından oluşan o lirik dünyada ruhunun derin kırılganlığını şiire yaslamış gibidir. Aynı zamanda onu kollayan bir dünyadır. Kendi şarkılarını söyleyen bir tasarımla içedönük yarı geçirgen bir dünyayı her dizesinde görmeyi mümkün kılan bir saydamlıktır her bir şiir.