Sabah kedimin koynunda uyanıyorum. Hırlıyor horluyormuş gibi gözüküyor. Gülüyorum. Alarma bakıyor henüz sabah olduğunu fark ediyorum. Annem namaz kılıyor ben işe gidiyorum. Müdürün karşısına geçiyorum. Monoton bir sesle konuşuyor.
''Her şey çok iyi... Ama baban hüküm giymiş üzgünüm.

Hakan Kaya'nın kaleminden ''geceleri insan sevmeyenlerin'' öyküsü...