sözünün eri kuşlar çoktan terk etti buraları
kaldık kargaların insanı ifrit eden seslerine
hayra yorulmazdı hiç gece öten baykuşlar
farklı efsanelere dönüşürdü sabaha kadar
nasıl da ağlardık korkunun pençesine düşünce
nefes almadan yatardık annelerimizin göğsüne
büyüdükçe gözümüzde yaşamak biz küçülürdük
yalancı kuşlar havalanırdı düş bahçelerimizde