Hayat dediğin bir ezanla bir sala arası. Veysel'in de tabiriyle uzun ince bir yol. Bizler bu yolu yürürken her köşe başında türlü engeller bekler bizi. Kah aşılmaz görünen dağlar kah dibi görünmeyen uçurumlar. Bizlere düşen önümüze ne çıkarsa çıksın yılmamak yıkılmamak dizlerimiz kan içinde de kalsa vazgeçmemek.
Unutmayın vazgeçmek en kolayıdır ve vazgeçenler her daim kaybetmeye mahkumdur. İnsan yere düştüğünde ya da başarısız olduğunda değil asıl vazgeçtiğinde kaybeder.
Peki ya siz? Siz önünüze çıkan engeller karşısında vazgeçip bu savaşı en baştan kaybetmeyi mi seçeceksiniz yoksa Can ve Mert gibi vazgeçmek nedir bilmeden her şeye rağmen kanınızın son damlasına kadar hayallerinizin peşinden koşup zafere ulaşmayı mı?