Dün. Evet dün akşamüzeri ta "payitaht" diye anıldığı senelerde geldiğim bu güzel şehirdeki
son evimde yüz otuz yaşıma girmeme bir ay kalmışken az daha kırılıyordum. Evin kızlarından Ayşe
beni göğsüne bastırıp "şu tabağın dili olsa da anlatsa" dediğinde vallahi oracıkta orta yerimden çat
diye çatlayacaktım. Yok ama kabahat bende! Neden sustuysam bunca zaman?Yaylaya gel Ağrı dağı.