"Problema civata me ya herî mezin jî yek jê ev bû ew e... Fêmkirin.. Kesek kesî fêm nake. Her kesek di nava dîwarên xwe yên teng de dijî.
"Digo hê jî di sedsala bîstû yekan de jî li ba me ji bona çareserkirina pirs û pisgirêkan tenê dû rê hene. Em yan dikujin û yan jî xwe didine kuştinê. Me di van salên dawîn de rêkî dinê jî lê zede kir. Yan jî xwe bi xwe dikujin."
"Niha ew li vira bi xemgînîyek û dilpakîyekê nedîtî mesûm û ji serî hetanî lingan bi hezkirinê tijî û bi dilsozî li pêş min rûniştîye. Min nîznanî jê re çi bibêjim. Dilê min xitimî hişê min xitimî û gotinên min minçiqîn zimanê min negerî birako.
"Bi qasê sê mehan e ku ji hepsê derketime. Belê gewdê min êdî azad e. Lê ruhê min di zindaneke kûr û tarî de di nava ezabeke xedar de ye. Bi salan e ku ne awirên çavên te yên belek ji ber çavên min dûr dikevin û ne jî xwîna te ya li destên min gerîyayî tebatê dide min. Hema bibêje ez jî bi te re mirim çavbeleka min.