altın güneşe tırmanırken ölmüşlüğünüz var
ve ay tam on ikiden kaybolurken 
düşlerinde delik deşik hapsolmuşluğunuz
işittim ki 
limanlarınıza çırılçıplak bulutlarınız inmiş
içine ayazda kalanları 
yan yana ama denizlerden ayrı çizdiğiniz 
taşlara vurulup öyle yankılanacak cesediniz
boyalı ama 
sulu bir gün göğündesiniz şimdi
nasılsa dinmemiştir kök olmuş kırgınlık
ah bir de gülerken 
çocukluğunuzu kendi çemberlerinde
dünyayı da kendi ekseninde 
dönsün diye sevmeleriniz yok mu
cıs