Bu çalışmamızda Arap dili alanında yazılmış en önemli emâlî türü eserlerden olan İbnu'ş-Şecerî'nin el-Emâlî adlı eseri ele alınmıştır. Yazdırmak dikte ettirmek anlamlarına gelen imlâ kelimesinin çoğulu olan emâlî genel olarak şu şekilde tarif edilebilir: "Bir âlimin belli günlerde başta hadis olmak üzere Arap dili tefsir fıkıh ve diğer ilimlerle ilgili bilgilerini ders halkasındaki öğrencilerine yazdırmasıyla ortaya çıkan bir eser türüdür." Muhaddislerden sonra en çok emâlî türü eser ortaya koyanlar Arap dili âlimleridir. Bu âlimler eserlerinde lugat ve nahiv konularını esas almakla birlikte imlâ esnasında kimi zaman ayetlerin tefsirine hadislerin şerhine ve meşhur şairlerin şiirlerine de yer vermişlerdir. Bu anlamda İbnu'ş-Şecerî de el-Emâlî'sinde başta sarf nahiv ve belâgat olmak üzere Arap dilinin bütün alanlarına değinmiştir.

Çalışmamızda ilk olarak el-Emâlî'nin genel özellikleri imlâ süreci müellifin eserdeki metodu ve eserde işlenen konular ele alınmıştır. Daha sonra eserin kaynakları eserden istifade edenler ve bu eser üzerine yapılmış çalışmalar tespit edilmeye çalışılmıştır. Bunun yanı sıra el-Emâlî'de ele alınan belâgat konuları meânî beyân ve bedî' başlıkları altında işlenmiş müellifin ve diğer belâgatçıların görüşleri kıyaslanarak değerlendirilmiştir.