"Elimde değil" der bırakırız kendimizi bir boşluğa 
oysa boşluğa bile ellerimizle iteriz kendimizi.
"Elimde değil" diye tutkularımızı tutarız ellerimizle boş versek de yarınlarımızı.
Ümitsiz kaldığımızda hayallerimizi kucaklarız ellerimizle.
"Elimde değil" diye bir sevgiliye ihanet ettiğimizde ihaneti besleriz ellerimizle ihanet şarkı söylerken; sevgi gözyaşı döker ellerimize. 
"Elimde değil" der ellerimizle gözyaşını sileriz sevgilinin.
"Elimde değil" derken elimizde olanlara bakarız kör tarafımızla.
"Elimde değil" çiçeklerine basarken; elimizdeki gülleri incitiriz zaman zaman.
Görebilir miyiz elimizdekileri elimde değil yalanlarına aldırmadan?
Dünyadaki tüm insanları dinleriz...
Elimde değil elinde değil elimizde değil elinizde değil.
Peki kimin elinde?