Türk tarihinde modern anlamda bir öğretim programı olarak Osmanlı İmparatorluğu'nun son döneminde hazırlanan 1869 tarihli "Maârif-i Umûmiyye Nizâmnâmesi" karşımıza çıkmaktadır. Türkiye Cumhuriyeti döneminde de devam eden öğretim programları hazırlama sürecinde "Din Dersleri" önemli bir yer tutmaktadır. Çünkü Osmanlı İmparatorluğu'nun temel motivasyonunun din-İslâm- olması okullarda "Din Dersleri"nin verilmesini normal hatta zorunlu kılmıştır. Ancak bir ulus devlet olarak laik düşünceyi benimseyen Türkiye Cumhuriyeti'nin erken döneminde okullarda "Din Dersleri"nin verilmesi/verilmemesi tartışma konusu olmuştur. Bu çerçevede Osmanlı İmparatorluğu'ndan günümüze ilkokul ve ortaokul düzeyinde öğretim programlarındaki "Din Dersleri"ni bir araya getiren aynı zamanda da programların hazırlandığı dönemdeki eğitim öğretim ile ilgili gelişmelere de yer veren bir çalışma yapma zorunluluğu ortaya çıkmıştır. Çalışmada Osmanlı İmparatorluğu'nun din öğretimi anlayışı ile Cumhuriyet'in din öğretimi anlayışında yaşanan değişim ve dönüşümün görülebilmesi amaçlanmıştır.