Yaşadığım devri düşündüğümde kalbini insanlara ve sevmeye samimiyetle açmak eskide kalan alışkanlıklarımızdan yalnızca biriydi. Birbirimizi kalbimizle tanımaktan çekiniyorduk ve neden bilmem bu hatalı davranışlardan birisi kabul ediliyordu. Sevgiyi tanımakta tanımlamakta zorluk çekiyor kategorilerine ayırarak derecelendirecek karşılığını veriyorduk. Oysa hepimiz özümüzde birer kalpoburduk. Sadece bunu saklayabildiğimiz ölçüde hayatla girdiğimiz savaşları kazanabiliyor ve dışarıdan bakan gözlere güçlü birisi gibi görünebiliyor hatta kanatlanıp uçabiliyorduk...