farklı zamanlarda yazılmış
sonsuz hikâyeden ayrışan
sayısız farklı bilinmezin
masalı ve matematiği
yerle bir ettiği
o düzenbaz çemberden geliyordu
tüm varoluşlar...
tam "kayıt" dedi biri
bir patlama oldu;
mor ağızlı bir devin
komaya girmiş görüntüsü gibiydi
yaradılış
ve
son sözleri kadar vurgusuzdu
 kıyamet...
perde açıldı
gerisi
bir aptalın düşü
bir keşişin kabullenişi
bir katilin reddedilişi
kadar
aşina değil miydi zaten?
hem de 
herkes için
her şey adına...