Şeyh Gâlib "Hüsn ü Aşk" adlı eserinde "Eski şâirlerin taze mazmûn bırakmayarak hepsini tükettiklerini zamane şâirlerinin ise eskileri taklitten başka bir şey yapmadıklarını hâlbûki sanatın şahsiyet ve yenilik demek olduğunu başkalarını taklit etmekle sanat eserleri vücuda getirilemeyeceğini" ifade etmektedir.
Fuzûlî Bâkî Nedîm'i ne mesnevîde ne kasîdede ne de gazelde onların üstüne çıkmak imkânsız olduğunu gören diğer taraftan da mutlaka bir yenilik yapmak lüzumunu duyan Gâlib kendinden önce gelen şâirlerin kullandıkları mazmûnları sembolleri yeni parlak renklerle boyayarak yeni bir tarz meydana getirmeye muvaffak olmuş bir şâirdir. Şeyh Gâlib dîvân şiirine bir yenilik getirmiştir.