Bir sinema filmi kültürel bir ürün olarak çağının kültür ve ideolojilerini izleyiciye aktarır. Senaryo yazarı ve yönetmen filmin hem içeriği hem de biçimi bakımından doğrudan ya da örtülü olarak belirli bir politik zemine yaslanır. Sinemacılar politik bakış açılarını çeşitli yollarla anlattıkları öykülerin olay örgüsüne yerleştirir. Sinema filmleri Bir Ulusun Doğuşu (1915) ve Potemkin Zırhlısı (1925) gibi örneklerin gösterdiği üzere sessiz sinema döneminden beri politik söylemlerin geniş bir izleyici kitlesine ulaşmasını sağlayan etkili bir araç olarak kullanılmıştır. Görünürde politik bir bakış açısına sahip olmayan popüler ve ticari sinema filmlerinin bile mevcut hegemonyayı normal ve meşru varsayıp yeniden ürettikleri için aslında belirli bir politik söyleme sahip oldukları kabul edilir. Bununla birlikte kültürel ve ekonomik kaynakların insanlar arasında adaletsiz dağılımını ya da egemenlerin meşruluğunu sorgulayan bazı filmler çok daha belirgin ve doğrudan bir şekilde politiktir. Sinemacılar söz konusu bu filmlerde çeşitli toplumsal problemlere yönelik kendi söylemlerini ifade ederek seyircide belirli bir politik bilinç oluşturmayı amaçlar. Bu çalışma Türk Sinemasının 1960'lı yıllarından başlayıp günümüze kadar uzanan sürecinde üretilmiş çeşitli filmlerde politik söylemin inşası üzerine literatüre katkı sunmayı amaçlamaktadır. Çalışmaya katkı sunan yazarlar ele aldıkları sinema filmlerinde Türkiye'nin belirli dönemlerinde yaşanan toplumsal sorun ve olgular karşısında sinemacıların kendi politik yaklaşımlarını ve söylemlerini anlattıkları öykülerin kurmaca dünyasına ne şekilde yansıttıklarını incelemiştir.