Karlı bir kış günü Ankara'dan İstanbul'a giden bir trenin yemek vagonu. Birbirini tanımayan üç kişi; bankacı Ersin radyo programcısı Selda ve yemekli vagonun garsonu Bünyamin. Kapak Kızı işte bu üç kişinin romanı. Ama aynı zamanda orada olmayan bir başkasının; bir dergide çıplak fotoğrafları yayınlanan Ayın Kızı Şebnem'in. Trenin saatlerce yolda kaldığı bir yolcunun öldüğü bu uzun yolculukta roman kahramanları birbirleriyle Şebnem'in fotoğrafları aracılığıyla yüzleşirler. Ancak bu zihinsel yüzleşme giderek kimin kimi yargıladığı belli olmayan bir hesaplaşmaya dönüşür. Ayfer Tunç ilk kez 1992 yılında yayınladığı Kapak Kızı'nı 'zemin aynı zemin inşa aynı inşa' olmak kaydıyla yeniden yazdı. Roman bedensel çıplaklığı kahramanlarını farklı nedenlerle sarsan bir travma olarak ele alıyor. Aile hayat aşk kıskançlık güzellik ve ahlak kavramlarını alışılmış yorumların tuzağına düşmeden işliyor. Bunaltıdan ikiyüzlülüğe anıların masumiyetinden yaşamın gerçeklerine uzanan soruların kuşattığı bu roman aslında bütün soruları içeren tek bir soru soruyor: Kim daha çıplak?