Mezopotamya kadim bir toprak parçası olarak güneşin ayın ve yıldızların kozmik dansının yerin ve göğün gizemli birlikteliğinin tanrıların insanların ve inançların izlerini taşır. Mezopotamya'yı kavramak kutsal bir senfoni olarak düşünebiliriz; tanrıların doğanın ve insanoğlunun birbirleriyle mistik bir uyum içindeki dansını anlamakla mümkündür. Bu bölge kutsal gök cisimlerinin uyumlu hareketleriyle dikkat çekerken yerin sıcak kucaklayıcılığı ve göğün derinliği arasında kutsal bir evlilik gibi bir birlik yaratır.

Mezopotamya'nın derinlerinde saklı olan anlam kozmik güçlerin birbirleriyle etkileşimi ve birbirlerini tamamlamasıyla ortaya çıkar. Güneşin ışığıyla ayın gizemi birleşir ve yıldızların ilahi izleriyle bir araya gelir. Bu evrensel ritim kutsal varlıkların doğaüstü güçlerini yeryüzünde hissettirirken insanların ve inançların da bu büyüleyici düzene dahil olduğunu gösterir.