"Hücre-9" romanında geçen 307 numaralı oda hiç bu kadar heyecanlı olamazdı! 
Odaya giriyorsunuz ama bir türlü girdaba uğrayıp çıkamıyorsunuz. 
Labirent değil çıkmaz hiç değil.
Aynı kişi ve farklı bedenler...
Bir döngünün içine saplanıp  kalmak bir insanı çileden çıkartır mı sizce? Peki ya her gün aynı şeyleri tekrar etmek? Üstelik farklı kimliklerle. Düşünsenize bir sabah uyandığınızda gününüzün diğer günlerden farksız olduğunu...
"Zaten öyle demeyin!"
Kimine ödül kimine ise korkunç gelebilir bu hikâye.
Siz sadece kemerlerinizi bağlayın ve geriye yaslanın zira gerilimi kanınızda hissedeceksiniz. 
Evet sıkılmadan eminim ki bir solukta okuyacağınız yutkunmaya bile fırsat bulamayacağınız ve çerez niyetine baş ucunuzda tutacağınız  Hücre-9'u sizlere emanet ediyorum. 
"Cehennem insanın zihnidir anahtarı kendine zanneder ama aslında kapısı bile yoktur.''