Gece; dağ taş uykuda
Baharın can iksiri
Yeşilin her tonunda
Tabiatın koynunda
Ay ışığı etrafa
Apayrı esrar katar
Şavkı vurur ırmağa
Ruhumda efkâr artar.
Bitmez tükenmez yolu
Kısaltır bu güzellik
Yine de düşünceler
Zihnime vermez şenlik.
Yoğun bakımdaki o
Çaresiz bakışlar mı ?
İnsana elem veren
Asi haykırışlar mı
Genç adamın anası
Bir yaşlınınsa kızı
Nasıl içlenmişlerdi ?
Kaldı içimde sızı.
Hep iyi yönlerini
Göremezsek dünyanın
Sanma kahrı çekilir
Hayat denen rüyanın