Bir adım attığında bir süreç başlar!.
Bir ayağın bir son. Yol Öyle uzun öyle çetrefelli. Çoğu kez kendi etrafında dönen kelimeler. Durdukça ise bölük pörçük amma muhakkak ki savrulmak için can veren. Ve neler birikmişse ben de bir KATRE (damla) olarak düşüyorlar yollara. Arka ceplerde kalanlar da. Kılıkırk varan damlalar mavi kapaklı şişeden fısıldıyorlar kâğıda. Olur olmaz zamanlarda; Güneş en tepede iken yağmur sağanak sağanak yağarken meltem tufan rüzgâr aylak aylak eserken. Doğduğum yaşamadığım şehirler mi gelecek arkamdan? Bilmiyorum!. Bilmemek mahfı olur ya insanın mahfoluyorum. Kendimi yargılıyorum. Yargılarım beni yazıcı seçiyor. Yazdıkça mücadele ediyorum. Çırpmıyorum çabalıyorum ve bir SAYFADA KATRE (damla) olmayı
seçiyorum. Cömertçe cesaretle mecburiyetle.