Her şafağa
aydınlığını kavuşturmak için
koşuyorum bir umut
geceden...
bütün ışığımı çekiyor içine
ve sönmüşlüğünü yükleyip
gözlerime
ruhumun üstünü çizip geçiyor...
kalıyorum dizüstü
çaresiz boğuntuyla
ama sen
gündoğumundan da
taze bir ışık ile
doluyorsun gözlerime...
ve yıldızlar
beni bekliyor gecelerine
mavi yüzümün
kuzey serinliğinde...