Sinema Caddesi doksanlı yıllardan esen ılık bir rüzgar gibi sarardı bedenleri. Yaşamanın iliklere kadar hissedildiği mutluluğun en saf haliydi. Uyuyup uyanınca geçeceğinin bilindiği kısa süreli üzüntülerdi. Yağmurda ıslanan toprağın kokusuydu. Tepeden tırnağa güneşle yıkanan çocuklardı. Şiirlerin sizlerle buluşma sebebiydi geçmişten kalan.