Elimi tuttuğunda hissettiğim duygular ile yüreğimden akan şelalemin önündeki kayaları parçaladın ve yeniden tüm duygularımın akmasını sağladın. Şiir yazmaya başladığımda kendimi tam olarak bulduğumu anladım. Her gün yazdıkça kelimelerin aktığını hissettim. Artık kelimeleri durduramıyordum. Her gün yeni bir şey öğrendim. Her şiirimin yaşanmışlıklara dayanmasını istedim. Sözcüklerim kelimelere döküldüğünde bugünkü haline büründü.

Bana yardımcı olan ve teşvik eden arkadaşlarım oldu tam tersi hareket edenler de. Arkadaşlarınızı iyi seçin karanlıkta yolunuzu aydınlatsınlar...

Şimdi çok iyi anlıyorum ve gözlemliyorum. Tüm bu tutkuyu şiirlerime verebiliyorum. Ben aslında kendimi buldum.

Hayalleriniz her zaman büyük olsun. Ona yürümeyin koşun.