yüceldim suyumdan çekilince
kara bir nöbeti çizdim
örümceğin ağında yazgı
yol ağlamıştır içine sinmeden
görmedi kuyunun yağmuru çaldığını kimseler
bir başına sıcak renkleri aramaya gittiler
dağın yalancı koynuna
girip ölü bir zamanı dilediler
kuşları çizen ressam
gökyüzünü yutkundu
baktım ama ben
uzunca görmenin yanında
bir iki perşembe güzelliğiydi
bir çocuğun gülüşündeki
bulutlara benzer sonsuz haykırış
gerisi unutuşa dair imla
imza payanda