Şiir benim için çiçekteki öz balın müptelası olan her gönüle bir çanak bir dile geliş. Vazgeçemediğim dert yüklü kıtalar dolaşan kervanım. Zamanın dalgalarında kıyısına demirlediğim limanım. Kendi kendime konuşma sebebim. Dostluğundan emin olduğum yol arkadaşım. Bırakmaya kıyamadığım en nadide çiçeğim. Beni her dem kendisine çağıran "Vefalı Dostum"un (c.c.) içime üflediği nefesi. O nefes ile kuvvet buluyorum; eteğimdekileri O'nun (c.c.) iklimine bırakıyorum ve yola kaldığım yerden revan oluyorum. Bünyemi aşkın gördüğüm her imtihanı şiirlerle kandırıyor ve Hakk'ın gemisine bindiriyorum. Rabbimin beni bana bırakmadığını sahiplendiğini dizeleri tekrar ederek kendime haykırıyorum. Şiirlerle zamanın zalimlerini tokatlıyor; masumlara ve mazlumlara âdetullahı hatırlatıyorum. Ümit ve umut aşısının en kıdemli aşı olduğunu bünyelere fısıldıyorum. Yanında bulunamayıp yaralarına üfleyemediğim tüm muzdariplere kalbî seslenişimle sesleniyorum. Yazarken sözlerin şifa yanının tüm ihtiyacı olanların imdadına yetişmesini murat ediyorum.

Hepimizin hayatının bir kısmını yağmurlar ıslatır. Ben Kırkikindi'yle ıslandım. Sen de kitabın nem yüklü satırlarında ıslanıp kendi yağmurunu keşfetmeye ne dersin?