"Bizi insan yapan ilk şey
sarınmak
bağlı olduklarımız bize beden verir
kumaşlar için doğarız." -Nihat Özdal

Bu dizeler aslında hepimizin hikayesidir bir ironi değil hakikattir.
Türkiye'de ilk "Kumaş" bienalini gerçekleştiren Nihat Özdal 60 sanatçıyla beraber bir öyküye yönelirler ve inanılmaz yapıtlar ortaya çıkar.
"Kumaş" başlığı altında toplanan şiirler de o sürecin bir ürünü.
Şairin: "Bu dünyanın ötesinden bir kumaşa ihtiyacım var" dizesine katılmamak mümkün mü? Sıradanlığın kuru gürültünün yalanın kaosun karanlığı savunan sahte şövalyelerin olduğu bir devranda yaşama soluk veren o "uç" noktalarını şairler dışında kim gösterecek bizlere?
Yaşam devam ediyor ve bir umut:
"Temsilin kökensel hareketleri
Yeni şarkılar ve çalgılar yaptım dut ağacından..."

İşte o "ıslık" eksik olmasın dudaklarımızdan.