Nasıl güzel bir bilinmezliksin.
Ne bedenimin içinde ne dışındasın.
Ne gitmek istediğimde yolumu kesenim
Ne kal diye önüme geçenimsin.
Sen;
Etimin kemiğimin bedenimi örten cesedimin görülmeyen diriliğisin. Sen benim ezelim
Sen hep bildiğim
Ama fani alemde kaybettiğimsin.
Sen;
Gerçeğim
Birliğim
Hakikatim
Kaynağım
Anca kendimi anlamaya başlayınca bana aralanacak olansın. Benden vazgeçme ruhum.
Yorul ama tükenme.
Sen yorulunca ben sırtlandığım yüklerin altında eziliyorum. Bedenim çürür erir yok olur bir gün.
Ama sen tüm zamanlardan en hasarsız çıkacak özümsün. Yol uzun farkındayım.
Hiç bitmeyecek gibi de dursa ben hazırım.
Özüme ruhuma yoldaşlık edebilmem için kapındayım. Ne olur geri çevirme Allah'ım.