Annem hem hevesli hem tedirgin bir kadın. Kukumav kuşu gibi düşünüp durmamdan yıllardır rahatsız. Çekiyor itiyor asılıp sündürüyor beni hayata dâhil etmek için. Bugün yanımdaki koltuğa gelip teklifsizce oturdu. Hayır bugün değildi dündü. Belki de daha önce gelip oturdu. Belki de annem yanı başımdaki koltukta yıllardır oturuyordu da ben yeni fark ettim.

Annemim Çiçekli Cepleri boşanan arafta kalan tedirgin kahramanların ceplerini karıştırıyor birer birer. Sade ve sahici öykülerle eşya ve insan arasında bağ kurmamızı isteyen yazar soğukkanlı bir anlatımla geride neler kaldığını gösteriyor bize. Her kayıptan bir parça bir anı birikiyor heybelerde. Yakınını kaybeden veya yakınında bulamayan kahramanların yüzüne yansıyor bu kayıplar. Kırışıklar ve çizgiler birikirken "İyiyim" diyorlar sürekli iyiyim dedikçe doluyor cepleri.