KENDİME
Boz suların durgun akışında
Demet demet inerdi akşam. 
Ve yaşıt değildik acıdan yana.
Hakiki yaşamak değilse de bu
Masaldım adıma her gece.
Bir fazlaydım kendime bile.
Denizin kalın kabuklu masvisini 
Özlemişliğin telve kokan güncesini
Günebakanlar ardında şen sabahım
Bağrımdaki berrak nefes misali
Yüzün düşerdi kekre gülüşlere.
Biraz uzaktım kendime bile.