Uçurum insanın içinde saklıdır
Yansımadır dışardan gördüğümüz
Biz içimizdeki uçurumları
Ve kalpler arasındaki mesafeleri o meşhur saatlerde kat ettik
Kazandığımızı sandığımız bu zamanda aslında çok şey kaybettik
İnsanın insana sığınak olduğunu unuttuk 
İncitmekten korkmayan bencil varlıklar olduk
Hak mı yedik?
Hak mı dağıttık?
Gönül mü kurduk?
Gönüllermi yıktık bu muamma
Toprağa ağaç dikmeyi mi seçtik?
Yoksa sökmeyi mi?
Sonuçta üç günlük denilen dünyada giderken ne bırakabildik?
Hayat bu kadar net ve basitken 
Bir terazinin neresinde kaldık?
Oysa insanın meyvesi 
Vicdan sevgi merhamet değilmiydi?