"oturup ağlamıştık
minarelerin göğe uzanışına ağlamıştık
oda sıcaklığında yitirilen duygularımıza ağlamıştık
üstünü çiçeklerle örttüğümüz
toprağın varlığını değiştiremiyordu hiçbir şey
mezarlara ağlamıştık
dağlarla gelen dağlarla gidiyordu
atlarla gelen atlarla
oturup gitmelere ağlamıştık
biz hep bizi anlayanlara ağlamıştık
kendimiz kere kendimize"