Yeşilin koynunda uyandığımız zamanlara
Bahar derlerdi bizim oralarda.
Gök sinirlenir dereler geçit vermezdi.
Biz de yeni kanatlanan kuş olurduk.

Masal değilmiş bu annemin çocukluğunda da hep böyleymiş.
Gün güneşi uğurlarken Kafdağı'ndan başka bir ülkeye
Annelerin günü ninni söyleyerek bitermiş

Yaprak uyanırken en erkenci kuşun sesiyle
Ben de uyanırdım bir tek kanadım yoktu.
Rengarenk kelebeklere benzeyen
Başka bir kelebek oluverirdim köyün diğer kanatlı çocukları gibi.