HAYAT SELİ

Dalgın dolaşıyorken kimsesiz sokaklarda 
Son ışıklar sönerken senden çok uzaklarda 
Kaplamıştı gönlümü yalnızlığımın gamı 
Hüzünlendim ben yine bu ilkbahar akşamı. 
Bir yara var kalbimde sızlıyor derin derin 
Yıpratıyor ruhumu kaplayan bu kederin 
Kıvranıyor gönlümde bu sevdanın büyüsü 
Hayalini kurduğum bir yuvanın öyküsü. 
Yaşıyordum içimde böyle kendi başıma 
Kavuştum sanıyordum hayat arkadaşıma 
Henüz açmış laleler güller artık kül oldu 
Gökyüzünde mehtabın parlayan yüzü soldu. 
Bundan böyle elveda aşklara ve sevgiye 
Ağlıyorken kapıldım bu hayatın seline 
Ağlıyorken düşündüm hayat bu muydu diye.