Göç kadının en hüzünlü hikâyesi... Göçtü göçürüldü bir kadın... Sadece evlerden şehirlerden ülkelerden göçmez bir kadın. En çok kendine göçer en çok da kendinden göçer bir kadın. Göçürüldü bir kadın...

Peki aynadaki kırmızı elbiseli kadın? Ya şamdan? Alevler coşuyor yakalandın. Yokluğunu kovalayan bir miras seninki... Cüce bir yüzyıl şamdan olmayan saatinde... Şimdi pazarlık yapacaksın çoktan ölmüş şeytanınla. Alevlerden tüten is mumu eritiyor. Alevler şeytanın elçisi. Taşlar geliyor kafana bedenine. Bulaştırırsın sen o kırmızı elbiseyi eline yüzüne.

Bakmaya cesaret edemediğin yüzün dev bir aynadan şamdana değiyor. Şamdandaki alevlerle ısırılmış bir elma yüzün şimdi Havva Ana'dan. Elbiseyi hızlıca bırakıyorsun omuzlarından ayaklarına. Kırmızı elbise ayaklarına dolaşıyor... Bilmiyorsun yine. Bilmediğin ne çok şey var bedeninde. Kırmızı elbise ifşa etti seni kendine. Utanıyorsun yüzüne bulaşan pembemsi alevlerden. Söyleyecek sözün var; ama susacaksın yine. Belki şamdana sözün geçer. Şamdanı eline alıyorsun yıllardır sustukların lime lime eriyor eline şamdandan. Alevleri söndürüyor erittiklerin. Ellerindeki yanık izleri asırlık yokluğunu vuruyor yüzüne. Göremediklerin soramadıkların bilemediklerin utandıkların beklediklerin... Ellerinle yüzünü kapatıyorsun. Ellerinden bulaşan mum parçaları kehribara çalan sarımsı tomurcuklar şimdi yüzünde. Yüzün sarıya boyandı. Sabrının çiçekleri mi açtı?
Susup bekleyeceksin yine. Yıllardır beklediğine değecekse anneni anladığın yerdesin o zaman.

''Öyküler de kadınlar gibidir. Keşfedilmeyi beklerler. ''
Pandora'nın kutusu açıldı şimdi. İçinden dünyayı saran kötülük değil; kocaman bir umut çıktı. Bize düşen sanatın büyüsüne kapılıp daha çok kadın karaktere can üflemek...