Beş Hececiler bir ihtimaldi. Bu ihtimalin o y ıllarda tutması çok zordu.
Devlet toplum edebiyat tarih ekonomi vs. her şey ve herkes yeniden
yazılıyor kurgulanıyordu. Bunu hem onlar hem de dönemin
Türkiye'si biliyordu. Fakat o ihtimal olmasa ne Orhan Veli ne Cemal
Süreya ne Dıranas ne Dağlarca olurdu. Bu yüzden hem g ünümüz hem
de önceki kuşaklardan birçok şair dönüp dolaşıp bu şairlerin hakkını
teslim eder onları poetik olmasa da sosyolojik bağlamda anlamaya
çalışırlar.
Enis Behiç ve Beş Hececiler Türkçeyi ve Türkiye'yi kurtaralım
derdindeydiler. Bu düşünceyle estetikten ödün verdiler. Ama
kendilerinden sonra yazmaya başlayan birçok şaire de kapı
araladılar/açtılar. Beş Hececiler'in riski ve fedakarlığı
olmasaydı o tertemiz Türkçeye belki de ne Garip ne İ kinci Yeni
ulaşabilecekti.