Depremlerde yırtılan şehirlerin dağların
 Kederini omuzlar uğultusu rüzgârın

 Acıları derine gömer geçer bir süre
 Sükûnetle seyrine devam eder yerküre

 Temizlerken teninden çakılını kumunu
 Bakarsın ki hayatın bitivermiş oyunu

 Sevilmişsin sevmişsin gölgeli bir durakta
 Emellerin tükenmez nihayetin toprakta


 Hırsa düşen dünyanın sofrasına buyurur
 Birkaç dirhem toprakla gözlerini doyurur

Rahmet iner her gece sertçe basma zemine
Tevâzuyla yürü sen hakikatin sesine

 Gönlümüze kurulmuş muhabbetin meskeni
 Şükür ile anarız toprağa can vereni