Ben Gizem Özsoy. Aşkı derya bilen ve denizin en
mavisine âşık olup mavi vatanı savunma görevini
üstlenmiş bir bahriyeliyim. Barlas Güçlü Soykan
ise harbiyeli bir üsteğmen hayatı hissettiklerinden
çok gördüklerine yoran karaya âşık bir subay.
Vatan topraklarını savunma görevini en iyi şekilde
icra edip gerekirse gözünü kırpmadan canını dahi
verecek bağlılıktaydı. Askerliği azmin gücün ve
de irfanın ordusu diye tanımlıyor mesleğini onur
ve gururla icra ediyordu.

Biz ilk önce mesleklerimize sonra birbirimize
âşıktık! Hata yapmamız olanaklı sıkılmamız ise
kaçınılmazdı. Sonuçta insandık. Her insan gibi
bizde de her şey mümkündü. Biz sevmeyi çok
güzel becerdik fakat hayatın bize sunacağı şeyleri
kestiremedik. Çünkü ikimizin de önceliği
görevlerimizdi. Hayat umutlarla doluydu. Biz bitti
desek de aşk kolay kolay bitmeyecekti...