ÇOCUKLAR KÜSERSE
Çocuklar küserse
Ağlarsa kırılırsa dalları
Yaşayamadıklarıyla toprak olursa
Umutlar yitermiş.
Çocuklar gülmezse
Gökkuşağı çıkmazmış rengârenk.
Yağmurlar bile bereketli yağmazmış.
Çiçekler bile kokmazmış
Bir toprak alırmış koynuna
Değerli bir hazine gibi
Eğer biz büyükler
Veremiyorsak çocuklara
Bu dünyayı bir şeker gibi
Bayramlık giysi gibi hediye
Mutlu olamıyorsak onların gülüşleriyle
Uçurtmalar uçuramıyorsak yüreklerinde
Dünyayı dar ediyorsak
Bırakmıyorsak oynayacak yer
Saklanıyorlarsa onlar savaştan köşe bucak
Saklambaç oynar gibi.
Acımasızca yara alıyorlarsa bedenlerinden.
Karınlarındaki açlık gurultularına
Kapamışsak kulaklarımızı
Her savaştan ve zulümden sonra
En çok yara alan çocuklarımızı
Görmüyorsa gözlerimiz.
Onların sıcacık hesapsız gülüşlerine
Karşılık veremiyorsak saf duygularla
Niye taşırız bu beyni bu gözleri
Bu elleri bu ayakları
Bu yüreği...
İnsan olmak neyimize o zaman.
Kör kurşunlara gelelim.