Yağmurda ıslanan düşüncelerimle yürüyorum. Bir çıkış bulmak imkânsız hale gelmişti. Bulanık hayatım bir bataklığa dönüşmüş debelendikçe düşüncelerim bir sivri ok misali batıyor. Sevgimi aşkımı bir anne karnında ölen bebek gibi taşıyorum derin sancılar vuku bulduğu zamanlar bir gözyaşı süzülür yanaklarımdan. Kimsenin anlayamayacağı bir durumun içinde yön tayinimi yapamıyorum. Sesimi kimse duymuyor. Kulaklarımda yıllar önceden kalma bir şarkı fısıldanıyor göz bebeklerim küçülmüş önüme düşen sapsarı saç tutamım beyazlamıştı; sorun değildi her acı gibi bu acıya da katlanabilirim.
Ya da katlanamazdım.