Sedat Yalçın öykü ve denemelerinde günlük yaşantımızı tüm açıklığı ile gözler önüne sermeyi amaçlıyor. Bu açıklık sizleri rahatsız edebilir. Edebilir; çünkü gerçekleri görmeyi kabul ettğiniz an tüm büyü bozulur. Maskelerimizi terk etme düşüncesi korkunçtur. Ama sonucu muhteşemdir: iç huzurudur.
Zihin yapımız trajik bir evrimleşme sürecinde. Rasyonel kısmı son elli yılda hızla gelişip bilim ve teknolojide inanılmaz bir noktaya ulaştığı hâlde irrasyonel kısmı hâlâ atası Kâbil/Hâbil düzeyinde kalmıştır. Acımasızlığı hırsı kan dökücü özelliği hükmetme saplantısı yok etme içgüdüsü en ufak bir törpülenmeye bile uğramamıştır. Bu nedenle iki kişi bir araya geldiği an üstünlük mücadelesi başlar: tıpkı devletler gibi.
Çözümü Polyannacılık oynayarak kendimizi kandırmakta buluyoruz. Nereye kadar? Kimsenin kaçamadığı zorunlu o son nokta geldiği an ne kadar boş şeylerle uğraştığımızı fark ederiz; ama perde iner oyun biter. Ve son söz:
"En çok da yağmur yağdığında seviyorum bu şehri; herkesin yüzü ıslak başı öne eğik sanki herkes suçunu kabullenmiş gibi."
Victor Hugo