Arap dilinin derin kökleri tarih boyunca medeniyetlerin beşiği kabul edilen topraklarda sağlam bir temel oluşturmuş ve zengin bir kültürel mirası bünyesinde barındırmıştır. Bu mirasın en önemli ayaklarından biri de edebiyat geleneğidir. Arap edebiyatının dokusunda nazım ve nesir gibi iki temel desen belirgin bir şekilde öne çıkar. Nazım ölçü ve kafiyeyle bezenmiş metinleri kapsarken nesir ölçüsüz ve kafiyesiz metinleri içerir. Ancak bu iki tür arasında kusursuz bir köprü olan ve her ikisinin de edebî güzelliğini içinde barındıran özel bir teknik vardır: "hallü'l-manzûm". Hallü'l-manzûm nazmın nesre dönüştürülmesini; manzûm metinlerin güzelliğinden yararlanarak mensur metinlerin edebî açıdan estetik hale getirilmesini ifade eder.
Bu araştırmanın amacı hallü'l-manzûm kavramının Arap edebiyatındaki merkezî rolünü ve işlevini ortaya koymak ve Türk akademik literatürüne mütevazı bir katkı sunmaktır. Araştırmanın temel veri kaynağını Ziyâüddîn İbnü'l-Esîr'in (ö. 637/1239) el-Veşyü'l-merkûm fî halli'l-manzûm adlı eseri oluşturmaktadır. Eserin yanı sıra Arap dili ve edebiyatıyla ilgili diğer kaynaklardan da yararlanılmıştır