hatırla iki melekten bahsettiğinde 
omuzlarını öpen o çocuğu 
saçları dağılmış kederden bir başkası 
merceğe değil dünyaya baktığından emin 
sesinde bırakmaktan korktuğu uçurumu
her gün gözleriyle yoruyor yordukça daha diri
uykuda bile tetikte tırnakları
uykuda kendine doğru kıvrılan kâğıt
yakası gemi olacak suyu bulabilse
yüzmeyi unutmuş kat izleri belirgin
yürümeyi tutmuş aklında bir 
gemiyi kaldıran deniz
nasıl alaşağı eder çekmeden gömleğinden