Coşkun duyguların edebiyat imbiğinden süzülerek dile gelmesinden başka nedir ki şiir?
"Neredesin ey vicdan neredesin ey ahlak
İnsan denilen canlı ne zaman oldu mahluk?
Kadınımız kızımız sanki birer kurbanlık
Geceler de karanlık gündüzler de karanlık!
Sokakların başında caniler kol geziyor
Erkek müsveddeleri kadınları eziyor!
Yok mu hiç dur diyecek bu vahşi cendereye
Nereye gidiyoruz bu utançla nereye?.."
Kimi zaman isyan kimi zaman hüzün kimi sevinç dile gelir kimi zaman ve en çok da aşk.
"Gözlerin sevgiyle bakardı hani
Şimdi uzaklara dalıyor neden?
Aşkımız Güneş'i yakardı hani
Şimdi böyle mahzun kalıyor neden?.."
Herkes kendinden bir şeyler bulur şiirlerde bazen umut verir merhem olur çekilen derde.
"Vatanın bağrına düşman dayamış hançerini 
Yoğimiş kurtaracak bahtı kara mâderini."
Dağıtılmış asırların muzaffer orduları
Gözyaşıyla ıslanmış Marmara'nın suları.
Çanakkale geçilmiş Avrupa'da bayram var
Teslimiyet var ise neye yarar ki surlar?
Kıskıvrak yakalanmış koca Osmanlı
Ülke zülüm altında Anadolu inliyor
Saraya çevirmişler zırhlılar namluları
İstanbul düşmanların marşlarını dinliyor.
İsyan edip o kibirli düşman sesine
"Geldikleri gibi gidecekler!" demedim;
Sakın ha adımı anmayın benim.
Bu vatanı kurtaran ben değilim!
Velhasılıkelam şiir insanla insan şiirle var olur her daim...
"Nesin sen bir tavşan mı yoksa ürkek ceylan mı
Söylemekten anlamaktan şikâyetten korkarsın
Pısa pısa bir hâl oldun susan mısın insan mı
Bazen gerçekleri bile rivayetten korkarsın!"

"Şiir"e özlem duyanlar için bir vuslat vaadi MANİFESTO...