Eger ma zazakî û kurmancî muqayese biker ma vînenî ke zazakî zaf erey ameya nuştiş. In semed ra edebîyatê zazakî de eserî zaf tay î û hem zî ziwano edebî xurt nêbîyo. Edebîyatê zazakî de ewil tewirê mewlidî de eserî ameyî nuştiş. Mewlidê Ehmedê Xasî ke 1892 de nusîyayo û 1899 de ameyo çapkerdiş zey destpêkê edebîyatê zazakî hesibyeno. Badê cû çend hebî mewlidê bînî zî nusîyayî. Tewirê eqîde- nameyî de verê cû Şêx Muhemmedê Şêx Ensarî 1947-48 de eser dayo. Mela Mehmed Elî Hunijî zî serra 1970 de eqîdeyêk nuşto û dima zî serra 1980 de Mela Mehemedê Hezanî eqîdeyê xu yo menzûm 'Eqîde- tu'l-Îmanî nuşto. Ina xebat menzûmeya Hezanî ser o virazîyaya.
Edebîyatê zazakî yê klasîk de tewirê eqîdenameyî de şeş eserê ke ma eşkayî tespît bikerî estî. Xebatê ke eseranê zazakî ser o bây û demo ameyox de do bibê qey edebîyatê zazakî heme zaf muhîm û erjaye yî. Çunke bi inî xebatan hem inî eserî hetê wendoxan ra yenî şinasnayîş û hem zî edebîyatê zazakî aver şino û beno zixm.