Bu sene haccetmek isteyen milyonlar arasından seçilmiş bir temsilci olduğumu düşündükçe duygulanıyorum. Ayaklarıma değişik açılardan ışıklar tutulmuş da adımlarımın gölgesi binlere hatta yüz binlere katlanmış gibi bir hisse kapılıyorum. "Gölgeler bana engel olamaz." deyip giriyorum aralarına; çatlayasıya sürüyorum atımı. Yürüyorum; daha hızlı daha da ileriye...
Tavafa yalnız gitmeyi tercih ediyorum genellikle. O müstesnâ saatlerde öyle anlar oluyor ki içime doğru atıyorum sanki adımlarımı. Oradaki Metaf bambaşka çünkü. Hudutları nihayetsiz yoğunluğu tenha tenhalığı yoğun. Engin semalarda süzülen kuşlar misaliyim. Kesretten vahdete giden yol bilinmezlikle varılan uzlet caddelerinden geçiyor besbelli. Yürüyorum çocuklar kadar hevesli...